دستان آفتاب، شانه می زند بر خرمن گیسوانت



 و مست می شود خیال، از گردش عطر



 صدای مخملی ات



 شتاب می بخشد، عقربه های بی قراری را



 در لبخندت



 ستاره های راه شیری، چه زیبا جا خوش کرده



 بلندای مژگان سیاهت



 خنکای فصل فصل تنهایی ام گشته



 و خنجر ابروانت، معنا بخش غرور عاشقانه هاست



 بوسه، حسرت های نگاهم را سیراب می کند



 برای ستایش تو



 مزرعی از واژه های احساس ام



 می دانم



 به پایان رسید، سنگلاخ نا مهربانی ها



 همه زیبای(ی) شعر



 در آن دو قرص ماه، شکفته می شود



 و ظهور تو در امروز من



 پایان راز سه نقطه هاست







 (رضا روستا)