به گمانم  توهم از پير شدن مي ترسي              از تب مهره تقديرشدن مي ترسي

اخم شايسته گل نيست كه در فصل بهار           چون گل از باور دلگيرشدن مي ترسي

بسكه يك عمر به آهنگ غرور توگذشت              اينك از هجمه تحقير شدن مي ترسي

تخت وتاجي است كه در باور خود ساخته اي        كز سر انجام سرازير شدن مي ترسي

عرصه عشق به پيش آمد واز روز ازل                  از بد اقبالي وتسخير شدن مي ترسي

بارها تير كمانگير خطا رفت وتوهم                     چون شه از قصد به نخجير شدن مي ترسي

رونمايي زحقيقت به تو آسيب نزد                      كه از آئينه وتكثير شدن مي ترسي

با خدا باش وبه تقدير برو كنعاني                      اگر از چاه وبه زنجير شدن مي ترسي

وقت آنست به خود آيي وبالي بزني                 كه زمستان شد واز دير شدن مي ترسي

عمريست كه با زمانه درگير شديم                 سرمست نگاه گرم تقدير شديم

ديروز جوان خام وامروز دريغ                        آب از سرمان گذشته وپير شديم