چارپاره ای تقدیم به مردم زلزله زده استان آذربایجان:

زخم ترا بر شانه ها بردن

تلخ است، سنگین است، دشوار است

اینجا زمین از درد می نالد

اینجا سخن از خشم آوار است

ای اشک تو در چشم من جاری

ای داغ تو بر جان آغوشم

اندوهگین از حال و روز تو

شب را به رسم سوگ می پوشم

هر چند لرزیده است پشت تو

در موجی از آوار و ویرانی

تو می توانی آسمان را هم

با بازوی عزمت بلرزانی

ما را طبیعت، این سراسر عشق،

محروم از لطفش نمی سازد

چون مادری دلسوز اگر گاهی

بر چهره خود چین بیندازد

برخیز، آذربایجان، برخیز

پیشانی ات هرچند تب ریز است

ای هم نبرد زخم های ژرف

این زخم در چشم تو ناچیز است

ای تکیه داده سرزمین من

بر شانه های صبر و ایمانت

ای سرزمین مردهای مرد

برخیز مثل قهرمانانت ...