عشق درمن آمد

لرزه خانه های ذهنم را تکان داد

نفسم را هوا کاری کرد

دلم را جوش کاری

از  جنسِ حس

از جنسِ درد

از جنسِ غم

***

عشق در من آمد

فنا کدۀ اشکم در خود افتاد

قطره ها در زمین برقص آمدند

و خاک آنها راخورد

***

عشق در من آمد

زندگی خانۀ عقلم، در بیحسی

دست و پا زد

هست را شناخت تا نیست گردید

و روح حادثی بود که در من بی نشان آمد

و چون حواس بیخودی در حادثۀ دل قرارگاه گرفت

***

عشق در من آمد

پرده هایم را رنگ داد و دلم را از حیاکده

به سوی "خودکده" انداخت

از راهِ درد .....

حسرتگاهِ فطرتم سیر را در خود آزمایید

***

عشق در من آمد

ذرّه ها در من پریدند

و آتش بال یافت

از جنسِ رنگ

***

عشق در من آمد

خطِ سر نوشتم را قلم کاری کرد

از عدم آمد و لوح مرا تغییر داد

خدای دستم را از هوسگاه کشید

***

عشق در من آمد

بهشتِ چشمانت را به نظرم آراست

با دیدارت اشکم را به درد آرود

و جمیعتِ سرد منتظر دوزخِ مرگم ماندند

***

عشق در من آمد

خدا خود را کم کرد

 و خودش را در من افزود ......!

انگار روحشناسی ذهنم

از جسم در حقیقت پیوست