بسم رب النون و القلم

روی پیشانی این شعر نوشتم:

تقدیم به نور چشمم‌‌، استاد مرتضی امیری اسفندقه

و دلتنگی هایش

با سوت هر قطار دلم تنگ می شود

گاهی چه خنده دار دلم تنگ می شود

دنبال ریل می دوم و گریه می کنم

آرام و بی قرار، دلم تنگ می شود

حرف سفر همیشه مرا زجر می دهد

حتی کنار یار دلم تنگ می شود

***

پیش تو می نشینم و هی بغض می کنم

اینجا سر مزار دلم تنگ می شود

بعد از تو می روم سر جای همیشگی

اما سر قرار دلم تنگ می شود

***

نزدیک راه آهن شهر است خانه ام

روزی هزار بار دلم تنگ می شود