25اردیبهشت هر سال روز نیکو داشت سخن سرای بزرگ ایران وجهان حکیم ابوالقاسم فردوسی چهاره پاره ذیل در بزرگداشت آن ابر مرد ادب سروده شده است. تقدیم به حکیم

                                  ابوالقاسم فردوسی ودوستداران او و همه ی ادب دوستان فارسی زبان

ای ابر شاعر سخن پرداز

اهل اندیشه را تویی رهبر

اوستاد سخنوران بزرگ

دانش وعلم را تویی سرور

تو حکیم بزرگ دورانی

تازگی بخش قصه های کهن

پیر فرزانه ی خرد ورزان

گوهر شاهوار گنج سخن

راوی قصه های شور انگیز

توادیب وحکیم ودانایی

در کف تو سخن بود چون موم

تو سخن را دم  مسیحایی

تو به تار سخن زدی زخمه

بزم آرای فرّو فرهنگی

قصه گوی حماسه های بزرگ

دشمن هر فریب ونیرنگی!

کیمیای هنر به دست تو بود

تو به جسم  ادب توان دادی

شاعری چون تو نیست درعالم

تو به الفاظ مرده  جان دادی!

تو بلندای هر سخن بودی

کاشف رمز و راز  والایی

تویی آن حکیم هستی  بخش

که به کار سخن  توانایی

جاودان مرد دانش وهنری

دانش و داد را تویی  استاد

کاخ  دانش  زتو پدید آمد

از تو ملک  ادب شده آباد

زنده شد از دم مسیحاییت

روح  فرهنگ و نام  ایرانی

شعر تو چشمه ی حیات من است

ای  ابر شاعر  خراسانی !

رستم از فکر تو پدید آمد

هم به سطوره بال وپردادی

تو به کیخسرو وبه گرسیوز

آن همه دانش وهنر دادی!

گرم پوینده و حقیقت جو

تو درفش قلم به کف داری

رخش اندیشه ی تو می تازد

هم به هر لفظ خود هدف داری!

در تکاپوی این ره دشوار

باتمام توان تو کوشیدی

از خوروخواب وشادی ورامش

اندر این راه چشم پوشیدی

کاخ نظمت  همیشه جاوید است

پرتو علم تو چه جان پرور

بال سیمرغ فکر تو والاست

فکرو اندیشه ات جهان گستر

مشعل جاودان فروزی تو

روشنی بخش این شب تاری

زیر طاق بلند میهن خویش

یک گلستان بی خس وخاری!

فخر ایرانیان شدی ای مرد

تا به سعی وتلاش وهمت خویش

سر فراز از تو نام ایران شد

زنده کردی مقام ملت خویش

تاج وتخت سخن تو را زیبد

پرتودانشت جهان گستر

جان دمیدی تو در تن تاریخ

ای بزرگ ای حکیم دانشور!

پیکر نظم تو هنر آموز

حرف حرف کلام تو زیباست

ای خداوندگار ملک ادب

دفتر شعر تو چه روح افزاست

میهن از کار تو ستایش کرد

چون دلیرو بزرگ ودانایی!

بخردیّ وخرد تورا زیبد

تو سخن را همیشه ملجایی