در    محضر    خلیفه ی    بغداد        تاجری

احوالپرس      آمده    بود  و    لمیده     بود

شد     بین   اختلاط    صدایی   از  او    بلند

بیچاره    پیر   و   خسته   نزار و  خمیده بود

رنگ از رخش پرید و ز خجلت بخواست   مرد

زیرا   عجیب    پرده ی    عفت    دریده بود

شخص   خلیفه    زیر سبیلی   نمود  در(!)

از   بسکه   سرد   و  گرم به دنیا چشیده بود

افزون   بر  این  خراج  ورا  نیز   عفو کرد

جان  چون  که  دید  بر  لب   یارو رسیده بود

آنگاه   رو   نمود  به تاجر  که:   حاجتی

دیگر   بخواه (اختر بختش  دمیده  بود )

پیش   از   صدا   برای  مجازات     رهزنی

در   آن    مقام  خسته به کنجی  خزیده  بود

می گشت    با   نگاه  به    دنبال    شا فعی

طالع   ازو    رمیده     اگر   آرمیده   بود

رقت   نمود    تاجر و  گفتا : به  من  ببخش

این   راهزن   که   گزمه  دوگوشش بریده بود

با   عفو    دزد    کرد     خلیفه       موافقت

زیرا    خلاف    قول   کس   از  وی ندیده بود

یک   هفته    راهزن   پی  تاجر  دوید  و   زد

بوسه   به   موضعی    که  صدا زان شنیده بود

می گفت : جان  فدای  تو   وین   موضع   شریف

غیر   از    صدای   او  که   به  دادم رسیده بود ؟

خاموش  باش  و   دایم   ازین    در  بگو   سخن

زیرا   هر   آنچه    گفته    ازین  در   گزیده  بود

رندی  گذشت   و   گفت   به  رهزن  که  رتبه نیز

می یافتی  به    ملک   اگر   شیخ ....     بود !!