شعر، درگیر کرده پای مرا
قفل و زنجیر کرده پای مرا
هرچه من هیچ دم نمی آرم
اخم بر چهره ام نمی آرم
وقت و بی وقت می رسد از راه
سهل یا سخت، می رسد از راه
تا که می آیم از غزل برهم
اندکی پلکها به هم بنهم
پچ پچ شعر ، می شود آغاز
مصرعی داد می زند آواز
مصرعی بی تکلف و ساده
مصرعی بی ریا و افتاده
مدعی، سخت، خسته و سرکش
می رهد از کمانه اش ترکش
مثل یک قطره ، می چکد آرام
می کند خواب را به چشم حرام
ساکت اما به شکل مرموزی
می زند، ناله های جانسوزی
می زند داد بر سر غزلم
ناگهان سرد می شود بغلم
می رود از کنار بستر من
خاطراتی که رفته بر سر من   
خاطراتی که یادشان درد است
غنچه هایی که رنگشان زرد است
خاطراتی که جای شان باقی است
همچنان جای پای شان باقی است
خاطراتی که مثل خواب شدند
برف بودند و آبِ آب شدند
نیست دیگر نشان و آثاری
خاطراتم شدند تکراری!
*******************
سرد بود و هوای پاییزی
زندگی داشت زندگی می کرد
باد با سرعتی عجیب و غریب
پیش پاییز لودگی می کرد
*******************
مردم شهر فکر می کردند
شهر احساس خستگی می کرد
من که سرگرم درد خود بودم
این تو بودی که بچگی می کرد
***********************