وقتی كه دكمه های بالای دشداشه ات را باز می گذاشتی جگرم از سر ذوق می سوخت
و اشك كه می ريختی و بالا و پايين را كه نگاه ميكردی و خلوت كردنهای وقت و بی وقتت!
براي زجر كشيدن نياز نيست  كوه بكني !
 همين كه ميدانی يك عمر ديدنش را امروز و فردا كردی ،
 هم كوه كنده ای
هم زجر ديده ای
چقدر برای جمع كردن خجالتم هنگام ديدنت نقشه داشتم
چقدر لباسهايم را تنم كردم و هی دنبال چيز بهتری گشتم
چقدر يسر و تربت و عقيق تسبيح كردم و ذكر...
 سه سال و كمی بيشتر پای سفره ی اين چقدرهای مزخرف خون می خورم چرا كه حضرت آقا ...



تقدیم به نازدانه ی قلبم جناب مرجع عشق
سلطان العرفا حضرت آیت الله بهجت (س)
صلوات