ما که چرخیدیم عمری در مدار لحظه ها

خویش را گم کرده اما در غبار لحظه ها
شاعری در کوچه باغ آرزوهای دلش
در خزان می گشت دنبال بهار لحظه ها
او به دنبال کسی می گشت تا شاید شود
مرهمی بر زخم های بی قرار لحظه ها
با هزاران شوق می افروخت فانوس غزل
در مسیر بادها ، در شام تار لحظه ها
اوخودش هم خوب می دانست دارد می کشد
روی دوش زخمی اش عمری ست دار لحظه ها ...
دفترش را ساکت و آرام بست و بعد دید
مانده از او رد پایی در دیار لحظه ها            
13/8/1387