یک دستمال نان چیزی زیادی نبود

آهوی لب مرز این را بهتر از همه می‎دانست.

من این را نمی‎دانستم

من لب مرز زندگی می‎کردم

در دهانه‎ی شیر و بنزین

من این را نمی‎دانستم

چون هرگز شاعر خوبی نبودم

 خواب بودم حمو رو دیدم

حمو گفته من شنیدم:

   "دیره اما کی می‎فهمه

    به حرف پدر رسیدم"

تفنگ‎هایمان وقتی بهم می‎خندند

از سالهای بعد چیزی نمی‎فهمیدیم

هوس کشتن من

اولین بار در سینه‎ی صخره غافلگیرت کرد

وگرنه من با چند مرمی سرد

کوتاه نمی‎آمدم

"کاکا دلواپس همین بود

دستات میلرزیدن حمو!

اما من بهترین بودم

نفس نمی‎کشیدم

پلک هم نمی‎زدم"

به جای قلبم ای کاش مغزم را نشانه می‎رفتی.