دسته بندی اشعار

آخرین اشعار

آخرین نقدها

•سپید خوانیِ درخت (هبوطِ مُدِرن)

• سپید خوانیِ  درخت (هبوطِ مُدِرن)

کودکی می پرسد
از درونِ همین متن
:
از کوه پرت شد وُ
به کُما رفت درخت
اول
این تصویر -^-^-^-^-  آمد وُ
بعدن
یک خطّ ِ خالی از سَکَنه
حالا
سپید خوانی اش کنید
.
.
.
 
"مارسل پروست"
عقربه های زمان را
به عقب می کشد
قالیچه ی سلیمان
می نشیند
پای درختِ طوبا
بهشت از طوبا
آدم را می تراشد
آدم از تنه ی تنهایی
حوّا را
وَ حوّا
پَرتگاهی را که هنوز
در اعماقش
نوح از درخت ، کِشتی می سازد
موسا ، عصا
و عیسا ...
 
"پروست" بر می گردد
لَبِ فنجانِ قهوه اش
پُکی عمیق به پیپ می زَنَد
در زمینه ی دودِ مُعَلّق :
"پدر ژپتو"
خوابِ "پینوکیو" را می بیند
پینوکیو
خوابِ دماغی را که
روز به روز
بزرگتر می شود
و دماغ
خوابِ دار وُ دسته ی " داروین" را
که از سَر وُ کولِ همدیگر
بالا می روند وُ
شکلک در می آورند
 
"کودک"
با سایه ی بزرگی که
بر دیوار "پستو"افتاده
گلاویز می شود
.
.
آدم هبوط می کند این بار از خودش!!
علیرضا الفبایی

---

---

   تاریخ ارسال  :   1391/10/18 در ساعت : 12:37:28   |  تعداد مشاهده این شعر :  856

---

---