«هوالمحبوب»

«هيزُم‌كِشي» كه شيوه‌يِ مويِ سياهِ تو است
آتش بيارِ معركه هم...، اين نگاهِ تو است

تاريكيِ فراقِ تو، آوارِ بي‌كَسي است
مأوايِ من، طلوعِ خوشِ گاه‌گاهِ تو است

بيزارم از سكوت، در اين حُزنِ پُرخروش
داوود هم دَمي است كه گرم از پگاهِ تو است

در موج‌هايِ شعله، دلم غوطه‌ور شده است
آري! قرارِ ساحلي‌ام، بارگاهِ تو است

گفتي به عِشوِه باز، كه آتش علاجِ ما است
پروانه، گـِردِ شمعِ فروزان، گـواهِ تو است
  
دل دادن و شكستن و اظهارِ عجز و ناز
زيبا! بـِدان! ثوابِ من است و گناهِ تو است
  
خاكسترم به باد سپردي...، به باد رفت!
آهي بكش، مسيح! كه جان‌بخش، آهِ تو است
 

 عليرضا علي‌سليماني (قطره)
 تهران- 18/10/1391
بيست و چهارم صفر 1434 هـ . ق.