غم که از روز ازل با من بدنیا آمده

مونس شبهای تار من شده آخر ببین

باران

شرح حال من غمدیده بپرس از باران

آسمان ماه ستاره تو بگو درد مرا

وادی عشق

تا که در وادی عشق تو گرفتار شدم

همه روزو همه شب شهره بازار شدم

ناله

ز بس نالیدم آن سنگ ناله آمد

خدارا این چه تقدیر من زار

قلم

قلم بشکافت از این هوی و هایم

به کاغذ گفت نی بوده که نایم

نی

همچو نی نالم به صحرای دلم

آهوی گمگشته ام صیّاد نمی بیند مرا