حریم دل نگهدارش تو اکنون

مزن آتش به رخسار دل ما
 
ویرانه
 
 سالهایی را در این ویرانه بودم کس ندید

تا که رفتم زین جهان مرثیه خوان من شدند
 
کوه
 
هرچه فریاد میزنم در کوه صدایی نیست نیست
 
با که درد خود بگویم منکه دیوانه شدم

نو عروس

خانه این دل چراغانی کنید از بهر او

نو عروس شهر شبهای غم آخر خفته است