ابیات ابتدایی این غزل در حیات خلوت به عنوان " رحلت پیامبر بزرگوار اسلام و شهادت امام حسن مجتبی تسلیت باد " برای عرض تسلیت تقدیم دوستان شده بود ، حیفم آمد آن را تمام نکنم و در دفتر شعر ننویسم

سوگ مصطفی (س)

دیده ی عالم به سوگ مصطفی تر می شود
اشگ ها در چشم ها چون حلقه بر در می شود

 خوب باید جلوه های روشنایی را شناخت
چون پس از او چهره ی هستی مکدر می شود

  
از نماز عشق می فهمیم آن آیینه کیست

یا چرا با او خدا در ما معطر می شود

   
چیست در متن تشهّــُـد ، معنی عبد و رسول ؟
بهتر ازاین ها مگر وصف پیمبر می شود ؟

    
عبـدُهُ : یعنی به جز حق هیچ در این بنده نیست
با رسولـُه ، آشنایی ها مکرر می شود
 
رحلتی این گونه شاید شاهدان عشق را
عشق ، با تفسیر نور او میسر می شود

   
مثل او دنیای فانی را کسی باقی نکرد
لاجرم فرمان روای روز محشر می شود

    
گر چه مثل دیگران می میرد آن آیینه هم
در دو گیتی روز گار از او منور می شود

   
سوگ ِ پیغمبر نمی آید به پایان با کلام
شعرمن اما نوای نای دیگر می شود
 
می کنم این بیت را تقدیم مولایم حسن
آن که با خون جگر جسم اش محمر می شود


                
                                 محمد روحانی نجوا کاشانی