از بزرگی خوانده بودم که غم بزرگ شعر بزرگ می سازد شاعر این شعر با توجه به توضیحش با این چنین غمی مواجه است و بی گمان تاثیر زیادی بر احساس جاری دراین شعر گذاشته است در این شعر که اگر از نظر قطب زبانی بررسی کنیم بیشتر به مجاز می رسیم تا استعاره شعر از همان اول تکلیف خود را با زندگی اش معلوم می کند و مابقی گریزی به لایه های درهم پیچیده اجتماعی است که شاعر فقط می ماند و پرسشهای گوناگون ارتباط عمودی خوبی در کل شعر در جریان است و انگار دست مخاطب در دستهای شاعر است و او را با خود میبرد به جاهایی که او سرک می کشد لازم است موارد زیر را برای بهتر شدن این شعر خوب بیان کنم
*در بیت چهارم معلوم نیست از دسته ی منظور چه بود معنای دسته در فرهنگ لغت نامه دهخدا سنگ یا هر چیز که نسبت به دست دارد می باشد که اینجا با معنای بیت نمی خواند اگر هم دستهای بوده است که وزن مختل می شود.
*در بیت 7 اگرچه زیباست فاصله افتادن بین نگردد به و دشمنان نوعی تعقید لفظی ایجاد کرده است
* یکی از مهمترین موادی که در قیاس بکار می رود مخیلات است و مایه تخیل باید وجه شبه ها و تناسبهای مناسبی بیابد پیشنهاد می شود به جای پرنده واژه ای بهتر که هم با مصرع اول بیت آخر و هم با کل فحوا و پیام شعر ارتباط داشته باشد بیاورند
*حقیر که معنای درستی از بیت 5 به دست نیاوردم پیشوند ((بی)) قبل از اسم می آید اینجا اسم مصدری ساخته است
بی مراد یا نامراد به معنی کسی است که به آرزوهایش نرسیده است حال چگونه است که شهر به دست کسی افتاده که به آرزوهایش نرسیده است؟
برای شاعر محترم آرزوی موفقت روزافزون دارم

تصحیح نقد:1-دسته اگر به معنی گروه باشد قابل قبول است اگرچه شاعر می توانست وازه زیباتری جایگزین کند
2-اسم مصدر نامرادی در اینجا متوجه شدم به معنی ناکامی است و درست و زیبا آمده است با پوزش از شاعر محترم

شعر آغاز خوبی دارد مخصوصا قرار گرفتن بزرگ وخالی بند بار طنز گونه ای به شعر وارد کرده است واین شروع موفق تا بیت سوم بیشتر ادامه ندارد؛در این بیت برای دلیل از صفت سرگشته استفاده می شود که هیچ قرابتی بین دلیل وانتخاب سرگشتی برای توصیف ان دیده نمی شود. در بیت بعد استفاده از واژه ی دسته در کنار مهربانی ولبخند با هر هدفی دنبال شده است به نظر من کفایت نکرده است مگر اینکه واژه ی دسته به اجبار وزن در این سطر قرار گرفته باشد.در بیت بعد به نظر می آید بی مرادی را به جای نامرادی به کار برده باشند که اگر اینگونه هم باشد باز هم درست به نظر نمی رسد چون روند منطقی این سطر نشان میدهد که در سطر شاید صفت جانشین موصوف نیاز باشد تا اسم مصدر. ضعف تالیف در بعضی از ابیات دیگر هم به چشم می خورد.به نظر می رسد شاعر نتوانسته است غرض اصلی خود را در جمله ای منسجم وبی نقص بیاورد:
با كه گويم حديث جاري را
كه نگردد به دشمنان خرسند؟! . . من سطر دوم را متوجه نشدم به دشمنان خرسند یعنی چه؟.

به به هم ولایتی بزرگوار

سلام و درود گرامی

سلام آقای راهنما...بسیار زیبا بود...

ممنون.

کاش دل ، بیش ازین تحمل داشت
دردها ، می رونـد و می آیند
پایـداری مـرام آدم هاست
درد ها تا ابد نمی پایند
.....
غزل غزال و باشکوه و در عین حال دردمندانه ای سروده اید ،
دست مریزاد و شاعرانگیتان مستدام

با سلام خدمت شما شاعر بزرگوار
بسیار خواندنی بود سپاس
سلام مرا به دو خواهر مهربانتان که هم دوره ای بنده در دفتر شعر جوان بودند، فراوان برسانید.

شاد و سلامت باشید جناب رهنما /بسیار زیبا وصف الحال خیلی ها را سروده اید / پاینده و پیروز باشید

دروربراحساستان
زیبا

...................
ممنونم خانم فرضي زاده
بدرود