هوالحکیم
✍️«مکتب شعر امامیه»
هر درختی که ریشه اش پاک است
منزلت بخش بستر خاک است
از نژاد رشید می روید
سرو اگر در صعود چالاک است!
مهر تابان ز فرّهی جاوید
نُه فلک را مُنیر افلاک است
آل طاها ضمیر انوارند
ریشه هاشان مطّهر و پاک است
شأن‌شان در ردیف هر چامه
درخور برترین ادراک است
ای که در شعر با خیالاتت
ژاژ گفتن شده تو را عادت
واژه ها پشت هم که می چینی
می شود مشقِ «شعر آیینی»
در فضای رسانه و منبر
می کند از تو بدترش، از بَر
یک شبه در تمام استان ها
می رود بر زبان لب‌خوان ها
بر خودت آفرین نگو، شاعر!
مُهر بر خود نزن شدی ماهر!
مملکت در مسیر ویرانی!
فرصتت داده در غزل‌خوانی!!
ورنه در کشور سخن سَنجان
طی شش سال، کس نشد عُمّان*
در سرودت بگو نگو، مشرک
در غلو، از تمام سو مشرک
*«شأن ممدوح» را «رعایت» کن
بعد از آن فخر بر لیاقت کن!
مکتب شعر من «امامیه» است
نه که تبلیغ هر سهامیه است
طبق نص تشیع از آغاز
گشته با واژگان حق دمساز
حق هر کس به شأن می داند
کشتی اش را چو نوح، می راند!
منبع اش وحی پاک «قرآن» است
مرجع اش:«اهل بیت» و ایمان است
ذات حق را منزه از «تجسیم»
خارج از بحث کثرت و تقسیم -
در پی «فقه شعر» می داند
نه به هر شکل، چامه می خواند!
هر درختی که ریشه اش پاک است
منزلت بخش بستر خاک است
شاعری که دقیق در شعر است
با صداقت رفیق در شعر است
می کند با شعور دل رفتار
نه تظاهر به فهم، درگفتار!
شعر دینی عصاره اش حق است
چون به حق در کلام، ملحق است
شاعر حق مرام، آیینه ست
حرف و نقدش همیشه بی کینه ست
مکتب شعر من فقط پاک است
منزلت پوی شأن لولاک است
حِکمی و فلسفی، کلامی، نغز
مثل عرفان شهودش از تاک است
مدح اش از شوق و مرثیه از غم
هر دو در وصف، مثل هم پاک است
«سعدی»و«حافظ»و«سنایی»،چون
شعرشان از عیارِ ادراک است -
قرن ها همچو گوهری ذی فّر
در بسیط نگاه افلاک است
شعر: ذاتِ وجود اندیشه –
شعر: تشریحِ «مَاعَرفْناک» است
با تبسّم اگر که پرسیدی
از نگاه «سعا» که غمناک است:
راز بالایِ کوه رفتن را
یا به رمز، از شهودگفتن را
می شوی آگه از بسی مستی
در پی درکِ وسعت هستی
هر چه در آب و خاک پوینده ست
هستِ هستی به عشق، جوینده ست
شعر من با تلنگر عشق اش
گشته همواره درخور عشق اش
«عشق»و«عقل»،آرمان شعر منند
در شهود کلام، ممتحنند
بی وقوفان که ظاهر آرایند!
پایبند خیال دریایند
چشم شان بر تموّج آب است
جان شان از نهیب، بی تاب است
سر فرو چون بَرند، ژرفایش!
می کند فاش، سِرّ دنیایش📚
مکتب شعر امامیه
مکتب شعر دینی در ایران
سید علی اصغر موسوی
١۶فروردین ١۴٠۴
*عُمّان سامانی :میرزا نورالله بن میرزا عبدﷲ بن عبدالوهاب چهارمحالی(زاده ۱۲۲۱_درگذشته ۱۲۸۳)
*نظریه رعایت شأن ممدوح در هنر و ادب دینی، سید علی اصغر موسوی
#saapoem
@saapoem
https://eitaa.com/saa_institute