دسته بندی اشعار

آخرین اشعار

آخرین نقدها

حاشيه هاي سفر به هندوستان - بخش اول + عكس

۱. در این سفر شاعرانه، افتخار بزرگی بابت همسفری با شاعران توانا و دوستان قدیمی و صمیمی عبدالجبار کاکایی، رضا اسماعیلی، حمید هنرجو نصیبم شد.

۲. از تهران، حوالی ساعت یک ظهر با هواپیمایی قطر، راه افتادیم به سمت دوحه قطر. یک ساعت و نیم تو راه بودیم. نمی دونم چه اشکالی به وجود اومده بود که در طول سفر همیشه صندلی من از بقیه جدا می افتاد. اولین منظره ای که به چشم می آمد برداشتن حجاب خانمها بود در لحظه سوار شدن به هواپیما. در سفرهای قبل دیده بودم صبر می کنند تا از مرز ایران خارج شویم اینبار ولی...

۳. فرودگاه دوحه خیلی بزرگ و جالب بود. اولا نزدیک شهر بود. دوم همزمان هلی کوپتر در حال پرواز بود. سوما کمی آنطرفتر کشتی پهلو گرفته بود. اتوبوس هم که فت فراوون در حرکت بود. حمید می گفت: اون دورتر شتر و الاغ هم دیده می شود.
در همین فرودگاه نمازخانه ای بود که به قالی هایش به گمانم ۵ سانتی متر کرک داشت. نماز خیلی می چسبید! ایضا خستگی در کردن. البته سالنهای جدا برای استراحت خانمها و آقایان هم داشت. دو تا اتاق با لب تاپ برای اینترنت بازان هم به راه بود. آنهم با سرعت سریع السیر! البته این جدای از فضای وایرلس فرودگاه بود که هرکس لب تاپ به همراه داشت مثل آقای کاکایی می توانست با سرعت بالا استفاده کند.
یک سالن فروشگاه هم داشت که دو تا ماشین بالای ۳۰۰ میلیون تومانی هم برای جایزه خریداران گذاشته بودند. مسافران هم تند و تند کنارشان عکس می گرفتند.

۴. بیش از هفت ساعت معطلی در فرودگاه، با دیدن فروشگاه و اینترنت گردی و گپ های دوستانه در رستوران، و البته سر به سر گذاشتن سه جوان ایرانی که عازم تایلند بودند سپری شد. جالب بود یکی از جوانها می گفت زمینی داشته در شمال که آنرا فروخته تا پول این سفر را برای چند روز تفریح تامین کند.

۵. با یک هواپیمای بوئینگ قطری به سمت دهلی حرکت کردیم. سه ساعت در راه بودیم و فرصتی شد که کمی پلکهایم روی هم بیفتند.

۶.در فرودگاه دهلی آقای قزوه منتظر ما بود. چشمانش از خستگی باز نمی شد. اما مثل همیشه با روحیه بود. کمکمان کرد تا زودتر از گمرک خلاص شویم. راننده ای هندی به همراه داشت به نام «سنجیو». کلی سربه سرش گذاشت... سنجی پیر شد و دلش جوان است هنوز/ خوراکش گوشت با استخوان است!
می گفت: مهمانی آمده بود هند و شرایط پذیرایی نداشتیم. گفتیم کاری کنیم که زودتر برود. همان ابتدا گفتیم که اینجا بیماری زیاد است و قحطی آمده. نان گیر نمی آید و مردم بجایش هندوانه می خورند.

۷. آقای قزوه می گفت: یکبار از آن بیماریهای خطرناک گرفتم. همانها که ظرف ۵ روز آدم می میرد. روز اول بیماری رفتم دکتر، قرصهایی داد ولی تشخیصش آن بیماری خطرناک نبود. شب باز حالم بد شد. فردایش دکتر دیگری رفتم و خلاصه بستری شدم. نیمه شب مسئولان رایزنی و سفارت به دیدنم آمدند. توی آن حال بد، بهاشان گفتم: نیمه شب اومدید که کمپوت برام نیارید؟؟؟ ... کلی خندیدند.

۸. به رایزنی فرهنگی تا رسیدیم صبح شده بود. چند ساعت در اتاق کار آقای قزوه زیر کولر گازی خوابیدم که حسابی چسبید. حوالی ۱۱ با صدای آقای قزوه بیدار شدم که به هتل برویم. محسن کریمی راهجردی هم آمده بود.

۹. محسن را از ۲۰ سال پیش می شناختم. از زمانی که توی صدا و سیمای مرکز خوزستان کار می کردم. بیشتر دوست جینی ساز و نادری بود. اما یکبار به خانه شان برای صرف عصرانه دعوت بودیم. تا اینکه رفت امریکا. حالا بعد از ۱۶ سال می دیدمش. هر دو به هم می گفتیم: این چه قیافه ایه که داری؟ چرا این شکلی شدی؟...

تعدادي از عكسهاي سفر:

http://up.vatandownload.com/images/r6k3y4ogxl5260k5ufs4.jpg

http://up.vatandownload.com/images/6835gwwcw03ciyq9tus.jpg

http://up.vatandownload.com/images/4u1urny0k60di8h8rf39.jpg

http://up.vatandownload.com/images/m4v6oxg78fk5ej0g1gmq.jpg

http://up.vatandownload.com/images/25oyve1vk58q41fgzbi.jpg

---

---

   تاریخ ارسال  :   1390/3/23 در ساعت : 15:23:7   |  تعداد مشاهده این شعر :  1422

---

---