در شبهای بهاری

با آغاز قصه ی نگاهت

 دوتا بود

دیگر یکی نبود

شب با روی ماهت

و طعم شیرین لبهایت

شروعی زیباست

ترانه ی نفس هایم

از ملودی تن توست

من رها می شوم

از قفس شرم

و تو نیز

رهایی زیباست

گناهی نیست

پرنده ی عشق جدا از هوس هاست...

در سرزمین چشمانت مُحرم می شوم

وضو می گیرم با کعبه ی نگاهت

من تمامی نمازم را

زیر کمان ابروی تو خواهم خواند

آه چه شور و حالی

با پروانه ها میخوانیم

ترانه ی بهاری...

سعید مطوری / مهرگان

از دفتر اشعار سپید