جای منِ شکسته دل اینجا نیست ، باید که در هوای خودم باشم

چون قایق شکسته و سرگردان ، درگیر پرسه های خودم باشم

دریا برای ماهی آزاد است ، من یک بغل شکسته دلی دارم

باید در انزوای غزلهایم ، پایان ماجرای خودم باشم

من با تو سالهاست که محشورم ، تو بی من و به فکر خودت هستی ...

آخر من از نگاه تو می خوانم ، باید که روی پای خودم باشم

وقتی شبیه سیب بدآورده ، با سردی نگاه تو افتادم

دیگر هوائی ام نکن و بگذر سرگیجه ی خطای خودم باشم

محتاجِ دستهای کسی دیگر، هرگز نباشم و پس از این تنها ...

بگذار تا نفس بکشم راحت ، یا لااقل عصای خودم باشم

دل می دهم که روی زمین باشم ، دل می کنم که از تو جدا باشم

فرصت بده که این نفس آخر ، یکبار مبتلای خودم باشم

اردیبهشت جای دل من نیست ، من سیب کال حسرت ِ دیروزم

آدم شدن بهانه ی خوبی نیست ، دیگر چگونه جای خودم باشم

سید مهدی نژاد هاشمي