ببر بر دوش مشکِ آب را صحرا نوردِ پیر
گرفته خانه را انگار هرمِ آتشِ تاثیر

کمی بی من کمی بی تو چه فرقی می کند آیا
نمی فهمم چه می گویم چه می خواهم از این اکسیر

سراسر کوچه را می شست بارانِ سحرگاهی
وَ کوه از تشنگی سیراب و غنچه می شد از آن سیر

بده بارانیم را تا شوم با ابر هم صحبت
که در جنگل نمی ماند مگر هم خانه هایِ شیر