چهارپاره ای تقدیم به حضرت مادر :

فصل داغ تو فصل آه من است

یاد تو زنده است، می‌دانم

کوچه‌ها از صدای روضه پر است

من ولی توی خانه می‌مانم

خانه سوگ و عزاش بیشتر است

پرده ها، قابها پریشانند

روضه‌خوان را چه احتیاجی هست؟

در و دیوار روضه می خوانند

کربلا و نجف، مدینه و طوس

راه باز است، زائران راهی

من برای زیارت تو ولی

فقط آهسته می کشم آهی

چادرم را دوباره می‌پوشم

می‌روم بین کوچه‌ای خلوت

ایستاده سلام می‌دهمت

آه، اینست قصه‌ی غربت

دست بر روی سینه آرام است

توی این سینه روح قرآن است

چه کسی گفته بی‌مزاری تو؟

قلب شیعه مزار پنهان است!