توقف کرد ساعت ، گفت : « اینجا آخر خطه ؟!»
سکوتی  کرد معنا دار  ،  حالا آخر خطه !!
مسافر در میان باور و تردید ، مکثی کرد
مردد از خودش پرسید :  آیا ، آخر خطه ؟!
نگاهش ماند روی برگ خشک شاخه ای ، فهمید
برای باغ هم پاییز ، گویا  ، آخر خطه
گدای دوره گردی ساز می زد، یک صدا می خواند
بساط خویش باید بست  ، دنیا آخر خطه !!
خیابان بود و دستی سطل ها را زیر و رومی کرد
و دست خالی اش  می گفت : شب ها ، آخر خطه
کتاب عشق مجنون ، انتهایش خواندنی ترشد
بگو با هرکه عاشق ماند ،  صحرا ، آخر خطه
من از رقصیدن قایق میان موج فهمیدم   
برای مرد ماهیگیر ، دریا ، آخر خطه
چه فرقی می کند ما تا کجای راه را رفتیم  
مدارزندگی چرخیدنی تا آخر خطه 
چه با ناباوری درحسرت دیروزمان ماندیم
همین امروز را دریاب ،  فردا ، آخر خط