سلام عزیز!
وقتی خواننده با این غزل وبا این قافیه ی کم یاب رو به رو می شود اولین سوالی که در ذهنش قد علم مسی کند این است که آیا شاعر این شعر توانسته از قافیه ها به نحو احسن استفاده کند یا خیر وهمین سوال تا آخر غزل با خواننده همراه است
ای چشم تو بر هم زن مستقبل و ماضی
با خواندن همین مصراع اندکی درنگ میکنی تا به مفهوم پنهان در مستقبل وماضی برسی وهمین رسیدن نوعی کشف است که شهد آن کام خواننده را نوازش می کند وبیت دوم :
من پیش تو جون طفل عقب مانده ی ذهنی
چشمان تو تو چون مساله ی سخت ریاضی!
که حکم همانی را دارد که بیان کردم
تنها موردی که مرا اقناع نکرد بیاضی بود که به صورت نکره به کار رفته ودر این مسیر هموار دست اندازی می شود که ... بگذریم
دراین مدت کم در این سایت ،این شعر یکی از شاخص ترین شعر هایی است که مرا به خود مشغول کرده وتا مدتی می تواند در ذهنم ته نشین بشود
لذت بردم ودست مریزاد می گویم به آفریننده ی این شعر بسیار زیبا