جای خالی ستاره آسمان را تیره کرد
رفت و در سوگش مدار کهکشان را تیره کرد
سال ها از آخرین باران نورانی گذشت
آه دریا ابرهای نوحه خوان را تیره کرد
تاج و تخت اختران قصه ها را باد برد
گردبادی فصل سبز داستان را تیره کرد
رعد و برقی ناگهان حوض دل من را شکست
بخت ماهی های سرخ نیمه جان را تیره کرد
چک چک ساعت مرا تا مرز باران می برد
رفتنت آرام را برد و زمان را تیره کرد
هیچ می دانی که داغ چشم های روشنت
کوچه در کوچه زوایای جهان را تیره کرد
آسمانی ها پرند از شوق هم پروازی ات
خالی جای تو گرچه آشیان را تیره کرد ....