چیزی که در این غزل گوش نواز است حضور همزاد و یونیفرم واژه ها ست که متن آن را خواندنی کرده است. آیا عصرIT و سردرگمی انسان امروز که در زمانی کوتاه می خواهد هم بداند رویداد چه بوده است و هم به نتیجه برسد به ما اجازه می دهد رمانهای آنچنان طولانی را بخوانیم یا اشعاری طولانی مثل قصاید ناصر خسرو و اشعاری از سنایی را با حوصله بخوانیم حقیر بر جایگاه قطعیت ایده و اعمال نظر در این باره نیستم شاید هم لازم باشد آدم برای رهایی از این اصطکاک پارادوکسهای مدرنیسم و پست مدرنیسم و برای رهایی از عصر بدون احساس آهن و دود ساعتها بنشیند شاهنامه فردوسی هم بخواند قضاوت با دوستان

با برداشت کارکرد تلمیح به پیدایش نهضت اسلامی به رهبری حضرت امام خمینی وارد این شعر می شوم و ضمیر ملکی سوم شخص در نفس نشانه ای است که مرا در این برداشت کمک می کند نسیمی که امد و در نفسش بوی گل قرمز ) محمدی ) آورد بنابراین نسیم و امدنش علامت عارفانه ای از یک شخصیت خاص اما نه مطلق خواهد بود و البته ترکیب پیراهن او شبیه گلستانها در این برداشت تا حدی ناکافی است بر اساس همین رویکرد است که می توانم ترکیب سرشار بودن این شخصیت از غزل حافظ را در مصرع دوم مطلع بپذیرم همچنین با این نگاه مصرع دوم یک بیت مانده به پایان را از دور خارج می کنم :
ای درس و بحث جمله معلم ها، خورشید ناپدید منجم ها ) حافظ ترین که هر سخنت شیرین، بیدل ترین که هر غزلت غامض( اگر صفت شیرینی بر سخن ممدوح مورد قبول باشد غامض بودن تحت هیچ شرایطی قابل پذیرش نیست ضمن آنکه به طور کلی چنین قیاسی مع الفارق است هرچند بیت مذکور و مخصوصا مصرع مورد بحث : به لحاظ ساختاری هم نشینی خوبی با ابیات فرادست دارد ابیات دوم تا پنجم در از : "آواره ام نفس به نفس ... تا آن نگه نافذ .. با ابیاتی منسجم و با بلوغ شاعرانگی روبرو هستیم روایتی از عشق احساس و اندیشه که سطر به سطر با جزیی نگری دقیق ترکیب هایی خوش ساخت را رقم زده است بیت پنجم :"مصلوب کن مرا به صلیب عشق، خاکستر مرا بریز به دریاها// فتوای عاشقان جهان این است: مردن به راه عشق بود جایز// روی این بیت نه فقط به دلیل وجود ترکیب نخستین از مصلوب و صلیب به دلیل خاص دیگری در محتوا دچار مشکل اساسی است و روی آن نقد ویژه دارم این نقد را به صورت تلفنی با استاد امیر سیاهپوش مدیر بخش برگزیده های سایت و کارشناس محتوایی آثار در میان می گذارم که هر طور صلاح دانستند خدمت شاعر ارجمند ارایه شود ابیات ششم و هفتم :با پرداخت هنرمندانه ونگاه خاص به تپیدن نبض کاینات در اشتیاق و فرمانبرداری از حضرتش و توجه هر قوم و قبیله و دین و ایین به حضرت صاحب الامر که قریب به یقین شخصیت مورد نظر قایم المنتظر در این شعر است قابل احترام و اهمیت ویزه است همچنین پایانبندی غزل با حذف به قرینه لفظی در ترکیب پایانی :گم میشوم چنان که مرا هرگز...و تعلیق روایت موفق ارزیابی می شود ناگفته نگذارم که اغتشاش موسیقی کناری این غزل در به هم ریختگی حرف ) روی ( نظر به ورود حداکثری کلماتی که دارای نقش مفید در شعر هستند قابل چشم پوشی است