از : علیرضا آیت اللهی
« شعر »

ای که گفتی « شعر »
شعر بارانم .

پس ببار ای شعر؛
بر همه شاعر ؛
؛ که ندارد شعر
نه که چون خورشید؛
نه که چون دریا؛
نه که چون حُرمی ؛
نه که چون ابری؛
اوست یک تصویر ،
از سرابی چند ،
با جوایز خود ،
از سرآبِ سرند !

بشنویش شاعر ...
.... و بیا و مخند ! ؛
گریه دارد این
قصٌه ی کهنه :
شعر ناگفته ،
درٌ ناسفته
پیر و پست و پول ؛
همه را رفته...

آی ! گفتی شعر ؟!
شعر بارانم...
شعر بارانم ....
کشک یک من چند
باقلی باشد ، بهر مُلک خجند ...

قربان غربت تو که حتی تو همسرت
***
سلام اسعدالله ایامکم
جزاک الله
کمی با توجه و دقت، نسبت به ادبیات ولایی بپردازید
**
درمصرع بالا سه بار ضمیر" تو" آمده که از بلاغت دور است.
ردیف و قافیه کمی ضعف تالیف دارند.
ان شاء الله آثار بهتروبرتری درآینده از شما ببینم
موفق باشید

سلام بر شما
قربان غربت تو که حتی تو همسرت
همدست بوده با همه سم فروش ها

حق مطلب را خوب ادا کردی
التماس دعا