چرا لبخند باران را شکستند...؟

یقین و عدل و عرفان را شکستند

چرا کفتارهای زور و ارعاب...؟

چراغ ِ هر شبستان را  شکستند

سیه روهای ِ سر  در آخور سود

رخ خورشید  تابان  را شکستند

نمک نشناس های ِ کله  چرکین

مراد ِ اهل  ِ ایمان را   شکستند

هزاران  ، ابن ملجم ،   نامرادند

چرا؟چون حرمت نان را شکستند

یتیمی کاسه ی شیرش گواهست

علی ، بابای ِ انسان را شکستند

علی ، قرآن  ناطق بود بی شک

چرا  سیمای  قرآن را  شکستند ؟

ازاین  کفران  نعمت ،  شرم دارم

نمک خورها ، نمکدان را شکستند

امام ِ درد ِ دل  با  چاه ِ  غربت

سکوت ِ درد ِ پنهان را شکستند

رسا ، "فزت ورب الکعبه" بر لب

حجاب ِ یوسف ِ جان را شکستند