* * * * * * * * * * *
می شوم قـــربان او مـانند هــفده ســال پیش
                     زان من هست آن او ماننـد هـفده سال پیش
میشوم از بس نگاهش گرم و گیرا هست وغمز
                   محـو در چشمـان او ما ننـد هــفده سال پیش
مـی کنــــد هــر دم پریشــان روح نــا آرام را
                     گیسـوی افشــان او ماننـد هــفده سال پیش
می تراود رشحه هـای عاشقی از فرط لــطف
                     بیـــدریغ از جـان او ماننـد هــفده سـال پیش
هشـتم از بس دوستش میداشــتم آن شوخ را
                     ســـر پی فــرمان او ماننـد هــفده سال پیش
خـورده ام با وسعـتی معلوم و دور از ا نتظار
                     بارهـا از خــوان او ماننـــد هــفده سال پیش
سـاده می انگاشـتم وصـل ورا درذهن خویش
                     سخت بود آسـان او ماننـد هــفده سال پیش
گبر و کـافردست خود شستند از ایمان خویش
                     در پـی ایمــــان او ماننـــد هــفده سال پیش
در مـــیان نخــوت بی انتــهـائی می شکســت
                     باز هـم پیمــــان او ماننــد هــفده سال پیش
داشت تأثیـری فزون از حد و کامل در شهاب
                     دارو و درمـــان او ماننــــد هــفده سال پیش
 
                                      13 خـرداد ماه 1382