سلام بر شاعر
حس وطن پرستی در خون هر انسان آزاده ای موج می زند . وطنی که جهنمش زا هم با بهشت دیگران غوض کردن کار بیهوده ای است . ما ایرانی هستیم وعشق به این مرزو بوم در شریان هایمان جاری است وحتی طبق فرمایش رسول گرامی اسلام دوستی وطن را جزیی از ایمانمان می دانیم واین با باور های دینی مان تضادی که ندارد هیچ بلکه از محاسن به شمار می آید .
با این مقدمه به سراغ این شعر می رویم
ورود شاعر ونگاه او به وطن نگاهی عاشقانه است وقتی می گوید
هر وقت جهان از تو هوس کرده لبی را
این هوس کردن لب خود گویای همین واقعیتی است که بیان شد که شاعر نگاهی عاشقا نه ای دارد
ولی هرچه به پایین تر می رسیم نگاه حماسی واسطوره ای شاعر نمود بیشتری پیدا می کند . آوردن نام آرش که از اسطوره های بزرگ ونام دار این سرزمین است وجان خودرا برای گستردکی وپهناوری ایران هدیه کرد واین که تب او در جان یکایک فرزندان این سرزمین مقدس افتاده دلیلی بر این ادعاست
نام بردن از دریای خزر وامواج خلیج همیشه فارس و آشقتن وبرهم زدن رقص عربی با آن معنای کنایی اش وصفت اساطیر برای دریای عمان وووووو همه بر وطن پرستی شاعر آن هم از نوع مثبتش اشاره دارد دو بیت پایانی به قوت ابیات بالایی نیست آوردن چیز هایی که از خدا می خواهیم با دست خوریان بهشتی غلو است اما نه شاعرانه هم چنین مسآله ی معراج دارای همین حکم است
درپایان جز یک بیت
باید که جهان فرش کند در کف پایت
ها!روغن چشمان سیاه حلبی را
که منظور شاعر را به در ستی درک نکردم بقیه ابیات نقشی کاملاً حماسی را ایفا می کنند و باید به شاعر دست مریزاد گفت

شاعر در این شعر با غیرت ایرانی یک روی سخنش با مادر میهن در توصیف ها و روی دور تر ش با جهانیان در تفاخر ها و تقابل ها ست در مطلع از عدم اجازه دست درازی به رغم طمع و هوس بیگانگان در کنایه ی هوس لب گرفتن شروعی اعتراضی و غرور آمیز دارد و بیشترین بار این مضمون در ) جهنم دره ی ملتهب ) در مصرع دوم نهفته که هرگاه بیگانه ای هوس کرد از تو لبی بگیرد با جهنم دره ی ملتهب روبرو شد و در ادامه همین پرورش مضمون چنین هوسی مترداف "بی ادبی "قرینه موفقی در بیت دوم است با توجه به دویدن خون غیرت در رگ ها که چنین نتیجه ای را رقم می زند بنا براین شروع شعر در افرینش مضمون موفق است اما با کنایه ای که در شروع اورده خیلی موافق نیستم می توانست بگوید : هرکس که به تهدید تو تر کرده لبی را / که یعنی به ارزوی محالی از توسخن بگوید چرا که تر کردن لب کنایه از سخن گفتن نیز هست مترادف این ضرب المثل که "زبان جای تر گذاشته است "/ یعنی هر حرفی را به اسانی می شود گفت اما اینکه پی آمد ها چگونه اند این مهم است
از بیت سوم شعر وارد فضای شاعرانگی موفق تری می شود و تا پایان دارای انسجام است در این بیت :
باید که زمین فرش کند در کف پایت
ها! روغن چشمان سیاه حلبی را!
اول به نظرمی رسد تقابل زیبایی هاست چنانکه شیخ شیراز دارد
روی تاجیکانه ات بنمای تا داغ حبش / آسمان بر چهره ی ترکان یغمایی کشد / که زیبایی سپید روی تاجیکی ) ایرانی ) سیاه حبشی و زیبایی زیبا رویان ) یغما ) شهری که مشهور به ترکان زیبا رو بوده است که روی تاجیکی به این دو ترجیح داده شده چنانکه می گوید : روی تاجیکانه ات بنمای / اما در نگاه دیگر گمان دارم مضمون چنین است که زمین هر چه از ظرافت و زیبایی و گرانبهایی دارد در کف پای تو ارزانی کند در اینجا تقابل کف پا و چشم هم جالب توجه است یا رویدادی تاریخی که معلومات من اجازه نمی دهد در این باره اظهار نظر کنم مانند مضمونی که در وجود دزدان دریایی در بیت سوم نهفته است که
دریای اساطیر!محال است که دزدان
در ساحل تو جشن بگیرند، شبی را/ مخاطب به خوبی ارتباط برقرار می کند یا بیت پایانی که اشاره ای به روایت معراج دارد که اگر مثلا غیر ایرانی فخر می فروشد به اینکه حضرت نبی از این نقطه ی جغرافیایی به معراج رفته اگر قرعه حق به نام تو شده بود حضرت نبی از دامان تو ) مادر ایرانی ) به معراج می رفت نتیجه در بیت مورد بحث :
باید که زمین فرش کند در کف پایت
ها! روغن چشمان سیاه حلبی را!
اگر تلمیح به رویدادی است به شهرت نرسیده بنابراین پی نوشت لازم است و اگر نتواند پی نوشت به تلمیحی ادبی بیابد مصرع دوم از مصادیق بارز ضعف تالیف است اما بعد ...
مفعولو مفاعیلو مفاعیلو فعولن بحر عروضی شور انگیزی است و برای این غزل مناسب است اما ورود کلمات نزدیک به محاوره مانند : جهنم دره ) که دره خارج از زبا ن معیار بدون رای مشدد خوانده می شود و رگهات / که ) رگهایت ) صورت طبیعی در زبان معیار است اگرچه با اختیار شاعری ورود این کلمات به صرف محاوره در زبان معیار این شعر اختلالی در وزن شعر ایجاد نمی کند اما زبان شعر را از یکدستی دور می کند و کلام را از تشخص می اندازد در پایان با ارزوی موفقیت روز افزون برای سراینده ضمن تحسین برخی ابیات مانند :
افتاده به جانها تب آرش که نگیرند
از وسعت دامان تو حتی وجبی را
با درهم امیختگی برخی از مضامین جهت آب ورنگ پذیری هر چه بیشتر متن در تقابل ها و تفاخر ها موافق نیستم

با سلام و احترام. غزل بسیار زیبایی بود که علی رغم تصاویر و کشف های بسیار زیبا یک ساختار منسجم نداشت و البته داشتن ساختار منسجم جزء ضروریات غزل نیست. موفق باشید.