گـفـتـند بگو اهل کجایی!? شک داشت

من شانه به شانه اش غزل می گـفتـم

اولحظه به لحظه بی وفایی، شک داشت

وقتی که به عشق رنگ اندیشه زدند

آدم شده بود... از خدایی شک داشـت

بی بال وپر از باغ دلم پر زد و رفت

پروانه به هرچه جز رهایی، شک داشت

دیگر نه دلی مانده،نه روزی،نه شبی

افسوس! به اعجاز جدایی شک داشت