دوستان به لطف شما و همت انتشارات فصل پنجم به فاصله دو ماه از انتشار ، کتاب ذهنی پر ازسوار  به چاپ دوم رسید و هفته آینده کتابها به دست علاقه مندان خواهد رسید. لینک خرید پستی کتاب  هنوز برقرار بوده و دوستان کماکان با کلیک بر لینک زیر می توانند کتاب را درب منزل و با تخفیف 30 درصد تحویل بگیرند - رضا کرمی

http://kharid-posti.com/?q=554001389&s=554

و چند غزل از این مجموعه تقدیم به شاعران  عزیز سایت پارسی زبانان

 جاده

    دل بسته ام به جاده دوری که داشتم

    

    از من گریخته است عبوری که داشتم

    

    ای کوچه های هرزه کجا ختم می شوید؟

    

    پیدا نمی کنید حضوری که داشتم

    

    تنهـاتر از همیـشه در آغـوش بادها

    

    خاموش گشت آتش طوری که داشتم

    

    از تـرس چـاه های بلاخـیز شسته ام

    

    دسـت از بـرادران غـیوری که داشتم

    

    داودهـای شعـر مـن از داغ پُـر شوید

    

    اینهـا نمی شـوند زبــوری که داشتم

    

    بـر برگ های زرد تغـزّل نـوشته ام

    

    با من چه کرد سنگ صبوری که داشتم

   ماهی سرخ

    تُنگم و در ذهن من دریا کشیدن مشکل است

    

    این همه آغوش را تنها کشیدن مشکل است

    

    راهی از این موج تا آن موج ای تقدیر نیست

    

    پای دل را تا لب دریا کشیدن مشکل است

    

    ناخدایی خسته در تسخیر بادم نازنین

    

    کشتی آغوش را اینجا کشیدن مشکل است

    

    صخره ای هستم که سیلی می خورم از دست موج

    

    راست گفتی: دست دریا را کشیدن مشکل است

    

    کاش عمری دل نمی بستم به دخترهای آب

    

    طعمه را از کام ماهی ها کشیدن مشکل است

    

    ماهی سرخ مرا در خواب یک ماهی ربود

    

    گفت ماهی: رنج ماهی را کشیدن مشکل است

    

    غریبی

    ماه، ماهی، برکه.... در دامان شک ها زندگی کردم

    

    سال ها در آرزوی شاپرک ها زندگی کردم

    

    چشم تا وا کردم از قله به قعر دره افتادم

    

    کودکی بودم که با کوه مَحَک ها زندگی کردم

    

    نازنینا زخم چیزی جز غریبی نیست در دنیا

    

    سال ها دور از تو با حجم نمک ها زندگی کردم

    

    داغ لب را بر لبان تشنه ام مگذار و باور کن

    

    کوزه ای هستم که با خیل تَرَک ها زندگی کردم

    

    خواب دیدم خنجرم را گیسوانت تاب می دادند

    

    آه... عمری در غلاف آدمک ها زندگی کردم

    

    سر به روی شانه های خسته ام بگذار و پیدا کن

    

    من چرا یک عمر را با نی لبک ها زندگی کردم

   

    

    نقشه

    معمار بهتر نیست این نقشه رها باشد

    

    جای تنفّس روی این دیوارها باشد

    

    از خشکی این حدّ فاصل ها کمی کم کن

    

    می خواهم اینجا یک کمی هم انحنا باشد

    

    یک پنجره اینجا و یک گلخانه هم آنجا

    

    اینها که گفتم می تواند جابه جا باشد

    

    سعی تو این باشد که دیوار حیاط ما

    

    پایین تر از آیینه خورشیدها باشد

    

    عیبی ندارد، آن ستون را از وسط بردار

    

    تا دست ما در موقع تغییر، وا باشد

    

    اصلاتمام تیغه ها را از میان بردار

    

    یعنی نمی خواهم کسی از ما جدا باشد

    

    سقف اتاق بچه را با ماه آذین کن

    

    می خواهم آنجا نردبان خواب ها باشد

    

    رنگی که می سازی ، خمیرش را بده دریا

    

    تا روح اهل خانه در موجش رها باشد

    

    گل های لادن را ببر بالاترین جاها

    

    صد بار گفتم جای گلدان ها کجا باشد

درود

رضا کرمی تیرماه 1390