از گناهتون گذشتم اما، زندگی پشت ِ سرم بد می گه
هر جا از گناه حرفی می شه، پشت ِ من عجیب حرف از ریگه
کفشمو بگیر پنهونش کن، ریگ توی کفش من پاپوشه
دنیا کفشمو به قبرستون برد، پای مرده کفشمو می پوشه
نعل هم مسیر با آتش بود، بعد هم مسیر با من کردن
بعد هم لباسمو با لکّه، نعشه وجنازه تو تن کردن
مشت ِ با درفش یعنی یک عمر، مشتمو به هیچ می کوبیدم
آینه به من اصابت میکرد، به شکسسته هام می توپیدم
آسمون کلنگ بارم می کرد، بار روی دوش سنگین تر شد
از قصاص ِ قبل ِ جرمم گفتن، ضربه ی کلنگ با مین در شد
فوت زندگی نیومد دستم، عذر ِ بدتر از گناهم کردن
ضرب شست ِ زندگی رو دیدم، دوستانه رو سیاهم کردن
خنجر ِ رفیق پشتم بود و تیغ ِ نا رفیق فحشم می داد
پیش ِ دشمنا سرم پایین بود، پای خنجرات رفتم بر باد
ردّ خشم و درد رو قلبم موند، گرگه گله دار ِ احساسم بود
سنگ ِ روی یخ شدم وقتی که، خنجر ِ رفیق میراثم بود
زندگیمو وقف ِ دنیا کردم، رو خرابه های دنیا پخشم
هیچی از تو ام نمی خوام دیگه، ارثمو به دشمنا می بخشم
 

ترانه سرا:آمنه نقدی پور