کار دستم داده این حس دگرگون

در همم چون شاخه های بید مجنون
 

با دوبیتی های"نادم" دم گرفته ست

این مسافر، این بیابانگرد مفتون
 

باز فایز آمد و از کوچه رد شد

یا "خیالش بر من آورده شبیخون"؟!
 

در غروبی خسته ام دلتنگ دلتنگ

می زنم غرق غبار از کوچه بیرون
 

می سرایم شروه ای خواهی نخواهی

در سه گاه دشتی و شور همایون
 

ای تو مثل صبح دشتستان صمیمی

چون غروب ساحل بوشهر محزون
 

کاش مثل کودکی شعری بخوانیم

باز باران ...باز باران ...نغمه موزون


روستایی تر از ین باید بخوانیم:
آسمون تشنه کی می باره بارون؟!
 

با تو می آیم شبی بی تاب اروند

با تو می آیم پر از اندوه کارون
 

ساده می خواهم بگویم خسته ام از

این جهان غرق در آشوب و افسون

گویی این شهنامه خوان دیو جدید ست!

می چکد از پرده ی نقالی اش خون
 

خواب دیدم خواب توفان مغول را

خواب نیشابور را با صبح گلگون
 

می شناسم سینه چاکان بشر را

باز می کوبند آنجا نعل وارون

آن شبان ها خود شریک گرگ هستند

گرگ ریزان را چه باید کرد اکنون؟!
 

اشک هایم را برایت می نویسم

نامه از این است با حال دگرگون
 

16/7/1392بندرعباس