به  قيصر محبوب شعر معاصر ايران 
                                                     و براي   سروهاي  سال هاي  اخير



از همزيستي  اجباري گرگ ها خسته ايم 
از  ديدن  آمال  اين  كركس ها   زده ايم
از رنج  ياييز  و نيز داركوب ها  شكسته ايم
پاي حضرت باران  هنوز اما  نشسته ايم
به همان خدا كه  نپرستيدند تشنه ايم 
گواه  هم زخم هايي  كه   نشمرده ايم  *
ماه هاست طعم آب نابي را نه چشيده ايم
سال هاست آفتاب  آزادي را نه  ديده ايم
آه  اي  ابر ها  خسته ايم 
 ما  سرو ها بد تشنه ايم
سبب شب هاي خيره!
 آي اي ابرهاي تيره 
تشنه آبيم  آب حيات 
تشنه نوريم  نور زلال
محض  رضاي خدا   آب  حياتمان دهيد 
 يا   از    ظلمت  جنگل  نجاتمان دهيد...
  (گرچه  تشنه و خسته  ولي  آزاده ايم
   چون   سرويم  تا  آخر   استاده ايم)  


                      92/8  



* اين تكه يا مصراع وام گرفته  از  يكي از اشعار  پائيزي "زنده ياد قيصر امين پور" مي باشد.