سلام برادر بزرگوار جناب آقای علیپور
1- اين شعر شعري است كه هر چه جلو مي رود نه تنها خودش را خط نمي زند كه هي بر دامنه مفهوم سازيش اضافه مي نمايد همين پرانتزها خودش آفت شعر شده ما با فلسفه روبرو نيستيم شعر كارش فربه كردن مفهوم و معني نيست.
2-ولي شعر نه. حتي شعر از معناي واحد گريز مي نمايد تا به استبداد متن نرسد .
3-اما نكته ديگري كه ضروري تر از حرفهاي قبلم است و خيلي بايد به آن توجه شود تنوع در تكنيك روايت است .
4-انسان امروز تنوع طلب شده و ايضن راحت طلب و ايضن ديگر تکرار گریز
5-در صورت تكرار مزه اوليه را از دست مي دهد به توليد انبوه كه برسد از هنري بودن مي افتد
6-.يا كسي كه براي اولين بار ميز را با اين كيفيت معمولي ساخت با چهارپايه و...كار هنري كرد و لي بعدي ها باز توليد امر هنري كردند چون در كار بعدي ها آفرينش موقوف شد.
7-و....................

همه ی اینها همان کارگاه شعر است . محصول بکر ذهن خلاق منتقد و شاعری که زوایای پنهان اندیشه ها را به وضوح نشان می دهد چشم تیزبینی که محاسن و معایب را با هم می بیند و تابلو ی زیبایی از نقد منصفانه و هوشمندانه در معرض دید همگان قرار می دهد.سلامت و شاداب باشید .