درود و سلام بر استاد اسماعیلی عزیز

حضور پرمهر و شاگردنوازی بی دریغ تان را پاس می دارم

با ارادت و احترام فراوان نسبت به حضرتعالی و با کسب اجازه از حضور ارزشمندتان ابتدا باید عرض کنم ارباب و مولا هر دو از واژه های عربی هستند که وارد زبان و ادبیات فارسی شده و معانی مختلفی را دربردارند اما اکثر فرهنگ لغت های موجود آن ها را معادل یکدیگر و به معنی بزرگ، سرور، آقا و...ذکر کرده اند و اگر این دو طی دگرگونی های لفظی معنایی ناشی از گویش ها و زبان های مختلف کمی از هم دور افتاده اند مربوط است به عوام. شعرا و نویسندگان همواره می کوشند امانتدار و حافظ فرهنگ اصیل واژگانی در اثرات مکتوب خود باشند.

و اما بعد
تردیدی نیست که شرافت و کرامت والا و خضوع و خشوع خاندان عصمت و طهارت علیهم السلام به گونه ای است که تمام مؤمنین را برابر و برادر خویش می دانند اما این عاشقان و مریدان آن ها هستند که ایمان دارند دست یافتن به درجه نوکری و خدمتگزاری خاندان نور و رحمت از بهترین راه های سعادتمندی و نجات از دام شیطان و وسوسه های نفسانی ست.

خداوند عز و جل در آیه 13 سوره مبارکه حجرات می فرماید: إِنَّ أَکرَمَکُم عِندَاللّهِ أَتقَاکُم... (مسلماً گرامی ترین شما نزد خدا پرهیزکارترین شماست...)

پس برتری،سروری و اربابی تنها برازنده ی پرهیزکارترین و گرامی ترین افراد(ائمه ی اطهارصلوات الله علیه) می باشد که وجود مبارکشان از هر گونه گناه و معصیتی به دور است در صورتی که فئودال های فاسد در هر دوره ای این القاب را جز با ظلم و زور از زبان افراد تحت سلطه خود بیرون نکشیده اند.

با آرزوی سربلندی بیش از پیش برای شما استاد ارجمند از خداوند منان می خواهم در این روزهای پرشور حسینی توفیق گام نهادن در مسیر عملی حب اهل بیت(ع) را به همه دلسوختگان و دلباختگان حضرتش عنایت بفرماید.

انشاءالله