بر شب زده ها چراغ مهتاب بریز
یک جرعه از اکسیر می ناب بریز
بی تابـــــی این ستاره ها را دریاب
ای مـــاه  بیـــا در کفشان آب بریز

+++

درلشگــرخود هـزار يــــاور داری

وقتـی که چو من غنچه ی پرپر داری

دل تنگ نشو خــدا کريم است ، پدر

شمشيربــزن علــی اصغـــــر داری

+++

    درغــربت کوفـه لاله ای پـرپـر شد

يـک مـرد ميـان کـوچه بـي يـاور شد
از کُنـج قفس کبـوتـری بـال گرفت
از روی مَنـــاره آفتــابـی بــر شد
  * * *

در چهره ی زخمی اش غمی محسوس است
آتــش زده ی شراره ی افسوس است
از هــروله ی علقمه بر مــی گردد
مردی که دلش پهنه ی اقیانوس است