1

نه می خواهم مرا جان باشی ...اما

کمی مثل درختان باشی ...اما

دلم می خواست روزی را ببیند

تویک ذره؛که باران باشی ...اما

2

هواراعطرکالی داد باران

عجب طعم زلالی داد،باران

تمام لحظه هاراشست،بالطف

به من هم حس وحالی داد،باران

3

همین احساس مبهم،زیرباران

مراآوردکم کم،زیرباران

واین احساس کاری کرد،ماندیم

بدون چتر،باهم ،زیرباران

4

دلت می خواست تاجان می سپردی

وحتی دین وایمان می سپردی

دلت آیینه می شد،خوب می شد

اگردل رابه باران می سپردی

5

بدون شک وشاید،مطمئن باش!

بگوپیوسته،باید...مطمئن باش!

ترک های نگاه باغ سبزاست

اگرباران بیاید،مطمئن باش!

6

هوای شرجی و...اماچه حالی!

رهاازمردم دنیا ،چه حالی!

مرادیگربه حال خودگذارید

من وباران...من ودریا...چه حالی!