خونابه  درد  خوردم  عمری   به  میخانه ی  دل

خونین  سخن ها   نوشتم  از داغ   بر شانه ی  دل

ای  یار  درخون  تپیده   در تو سحر  آرمیده 

یادت  چراغی ست روشن شب ها به کاشانه ی دل

در مزرع   صبح رنگین  عطر کلام  تو  پیچید 

تسبیح و  مهر و   دعایی   از پیر  فرزانه ی دل

میثاق   آیینه و  خاک  لبخند   آغوش   افلاک 

گلبرگ  نوری  سحر زاد   لطفی ز  مستانه ی دل

جز  داغ هرگز  ندیدی  اشگ قلم  را  خریدی

طغیانی از یک  حماسه  شوقی چو افسانه ی دل

ای فیض  فصل  رهایی  روح  بلند  خدایی

دیگر  کجا می توان  یافت  شوری به پیمانه ی دل

تو  نبض  هر واژه  بودی  آغاز هر  نامه  بودی 

ژرفای  اندیشه  بودی    ذوقی  به  میخانه ی  دل

بال  کبوتر  به پرواز  با یک سبد  عطر آواز 

بنواز  مارا تو یک  دم بنشین  به ویرانه ی  دل

امشب  به یاد تو بودم  این  درد ها را سرودم 

می ریخت بر  صفحه شب  اشگ غریبانه ی دل 

در این  حصار  جدایی  سرمستی و بی  قراری 

نیلوفرانه  تو جستی   از دام و  از دانه ی  دل

(رندانه  آخر  ربودی جامی ز خمخانه ی دل 

خونین چوبرگ  شقایق رنگین چو  افسانه ی دل)

                               با احترام سروده  ناصر عرفانیان