چوستاره شب پرستم که شب خمار خیزم

به هوای روی ماهش که شبی هزار خیزم

بنوازم ازنی دل، زجمالِ خوب و پاکش

نه که من زشب نشینم، شب انتظار خیزم

همه کس ازو بگویند همه جا ازو بجویند

همه این سخن ندانند که من ازقرار خیزم

نَفَسِ نفِیس دلبر برباید عقل ازسر

بستاند ازمن این دل، نه که باشکارخیزم

ببراین جان وجهانم به قدوم جانِ جانم

نه تنم نه تن فروشم، زپی چه کار خیزم؟

توحدیث جان بخوانی، تورفیق جانِ جانی

اگراین قمار بازم به خدا دوبار خیزم

توگراین قرار دانی، دگراین قصه نخوانی

همه رازِشب ببینی که ازآن دیار خیزم


خوابگاه دانشگاه تهران

30جدی1392