به‍ـارِ مه‍ـرب‍‍‍‍‍‍انی س‍‍‍یب ک‍ـال‍‍‍‍ـی ب‍ـود و دیگ‍ـر ه‍یچ
س‍ـلامِ بی ج‍واب‍ـم را م‍ج‍الی ب‍ـود و دیگ‍ـر هیچ

ق‍ـطار لح‍ظه ها و روزهای ح‍‍‍‍‍سرت و اف‍سوس
ش‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍مار ه‍ـف‍‍ـته ها و ماه و سالی بود و دیگ‍‍ـر هیچ

کجا وچند وچون وکی... بهاران یا خزان یا دی؟
ش‍م‍‍یمِ س‍‍‍ـب‍‍‍زِ رؤی‍‍‍‍‍اها س‍ـؤالی ب‍ـود و دیگ‍ـر هیچ

چه می‌باید، چه می‌شاید از این امروز و فرداها؟
ح‍‍‍‍س‍ابِ ات‍‍‍ـف‍ـاق و اح‍ـت‍م‍‍الی ب‍ـود و دیگ‍ـر ه‍ـیچ

ن‍ـه ک‍ارِ ع‍اق‍ـلان ک‍ـردم ، ن‍ـه راهِ ع‍اش‍ق‍‍‍ـان رفت‍م
میان ع‍‍‍‍‍ـق‍‍‍ـل و دل هر شب جدالی بود و دیگرهیچ

ک‍ت‍ابِ ع‍ـاش‍ق‍ی را واژه واژه زی‍‍‍‍‍ـر و رو ک‍ـردم
ت‍م‍‍‍‍امِ ق‍ـص‍ه توصی‍فِ خ‍ـی‍‍‍‍‍‍‍‍الی بود و دیگ‍‍‍‍ـر هیچ

ش‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍ب‍ی ه‍ـم با ه‍ـزاران دل به اوج ق‍ـافِ غ‍ـم رفت‍‍‍‍‍م
که دس‍‍‍ت‍‍‍‍اورد م‍ن دس‍ت‍انِ خال‍‍‍ی بود و دیگ‍ـر هیچ

ب‍‍‍‍‍‍ـه‍‍ـ‍‍‍‍‍‍‍‍اران‍‍‍ی ک‍ـ‍ه م‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍ـ‍ـن در ک‍‍‍‍‍‍ش‍ت زار آرزو ب‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍ـ‍‍‍ــودم
‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍ب‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍ه ه‍‍‍ر س‍‍‍‍‍و ردّ پایِ خشک سالی بود و دیگ‍ـرهیچ

ب‍ـه دل رؤی‍ای رنگ‍‍‍‍ینی در آن ه‍نگ‍‍امه غالب شد
که هر روز و شب‍‍‍‍‍م دل را وبالی بود و دیگر هیچ

پ‍‍‍‍گ‍‍‍ـ‍اهِ آش‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍ن‍ای‍ـی ب‍ـ‍ـرقِ ام‍ّـی‍ـدی ک‍ـه دل م‍ـی ب‍‍‍‍‍‍ـرد
دو ق‍ـطبِ ض‍ـدّ ه‍‍‍‍‍‍‍‍‍ـم را اتص‍الی بود و دیگ‍‍‍‍‍‍‍‍ـر هیچ

نوشتیم از برای ه‍م ک‍ـه ج‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍ز دوری ملالی نیست
ولی آن ن‍ـام‍ه سرتاسر م‍لال‍ی بود و دیگ‍ـر هیچ!