قرآن فرود آمده، اقرأ، بخوان، بخند

همراه اشک های عزا توأمان بخند

این ماه را درون گلستان قدم بزن

یکبار امتحان کن و با باغبان بخند

این ماه عاشق است، به آن اعتماد کن

این ماه عاشق است، به آن آن به آن بخند

قه قه زنان صدف شو و با سوز گریه کن

بعدش بیا و یکسره هق هق کنان بخند

در این سه چار هفته به ترتیب شام و روز

چون پیر ناله سر بده همچون جوان بخند

این کودکی که شیشه شکسته است را ببخش

دعوا و داد و عربده کافی است، هان! بخند

لبخند را بیاور و دلقند پس بگیر

دلقند را بیاور و با آسمان بخند

قرآن به سر بگیر و قَدَر را بگیر و بعد

با دست های پر شده از آب و نان بخند

این نان و آب چیست به غیر از وصال دوست؟

بی آب و نان که گفته که در این میان بخند؟

با جمعه های فصل فقط گریه کن ، ولی

با شنبه های وصل اذان تا اذان بخند

□

گهواره ام نگاه تو بوده است ای عزیز!

این بچه را بیا بتکانش، به آن بخند...