عشق آمد و همین که از او باخبر شدم
چوب ِ حراج زد به دلم ، معتبر شدم

آن قدر سوختم که در این عصر ِ انجماد
آتش شدم ، شراب شدم ، شعله ور شدم
 
من ؛ تکه ابر ِ تیره ی ولگرد ِ بی خیال
از آسمان بریدم و باران اگر شدم ـ
 
دل را زدم به آبی ِ دریای بی کران
با رودخانه های جهان همسفر شدم
 
یک عمر ، عقلْ بت شده بود و همین که عشق ـ
از راهْ سر رسید ، به دستش تبر شدم
 
عشق آمد و حواس مرا پرت کرد و رفت
این کار ِ عشق بود که من کور و کر شدم
 
دستم نمی رسید به بالابلند ِ یار
پرپر زدم ، چنان که پُر از بال و پر شدم
 
من پای درس عشق نشستم که اینچنین
با چشم های باز ِ غزل هم نظر شدم:
 
مثل جناب شیخ اجل ؛ سعدی ِ بزرگ
" اکسیر عشق بر مسم افتاد و زر شدم "
 

 محمدرضا سلیمی
http://chardivarieejbari.blogfa.com/