سفر یعنی گذشتن از

از این کابوس سر در گم

سفر یعنی که آسودن

از این نامردی مردم

سفر یعنی فنا گشتن

از این زهری که مینوشی

سفر یعنی به یاد آری

رفیقی چون فراموشی

سفر کردن به آنجایی

که بودن را نباشد غم

به پاس اشک مظلومی

شود پلک دلت نم نم

نگاهت را بیاموزی

که دیدن را ملاکی نیست

خریدار تن مردم

به جز آن قبر خاکی نیست

بیاموزی اگر خواهی

دلیلی بر اجابت کو؟

به آنقدری که بد کردی

پشیزی از اِنابت کو؟

سفر میکن بیاموزی

اگر روزی بخندیدی

بخندانی گدایی را

که یک عمری فقط دیدی

به قول شیخ شیرازی

سفر بسیار میباید

همی می رو به آن شهری

که بوی یار می آید