به مناسبت نکوداشت استاد رهبران خوشنویس دریزد

******

همه هنرها ازیک زیبایی ماورایی گفتگو دارند واز آنچه باید باشد ونیست حرف می زنند وهای وهویشان از غربت آباد خاک نیست.هنرها صدای سخن عشقند ،زمینی  نیستند .وقتی هم فرود آیند اقامتشان در جان است ومنزلشان در دل.اینجا رشد میکنند وچون می جوشند وبال وپر می گشایند، باز در دلها جای میگیرند.هنرها گرچه گاه ملال از خاطر افسرده ی  آدمی می زدایند اما گاه آتش میزنند وپریشان میسازند و غم می آورند ،غمی که چون لیلی با ناز به محفل جان آدمی می نشیند.غمی که صدای غربت انسان است وصدای تنهایی آدمی در این خراب آباد .غمی که به فطرتمان تلنگر میزند ،بیدارمان میکند واز نداشته هایمان خبر میدهد عطش می آوردوحتی نشان میدهد که داشته هایمان گاه مفت هم گران است.وکاشته هایمان در سرزمین خزان .

غمی که زیباست وبوی آن زیبا آفرین دارد.غمی که سوز می آورد .همان سوزی که وحشی بافقی گفت:

هر آن دل را که سوزی نیست دل نیست.غمی که زخم می زند، همان زخمی که سعدی گفت:

زخم خونینم اگر به نشود به باشد/ ای خوش آن زخم که هر لحظه مرا مرحم از اوست/.

.غمی که یادگار دوست است واز صدهزار درمان بهتر.

هنرها عرفانی ترین موجوداتند ،با ایما ن وآسمان رفاقت ازلی دارندوبا عشق وارادت همنشینی ابدی. ومثل ایمان میسازند هدایت  میکنند،طراوت میدهند ،اوج میدهند وجلی می بخشند وباید اینگونه باشند وگرنه هنر نیستند!.وچقدر زیباست اینچنین هنرهایی که آدمی را به تماشای زیباییها وخوبیها می کشاند وبه بوستانهای پر گلی می برد که از بوی وصال وجمال لبریز است.

خط نستعلیق هم از این جنس است ،از همین ساغر وهمین مستی است.هنری که قرنهاست تجلی بخش روح اسلامی وزیور تمدن وفرهنگ ما بوده ست.هنری که زیباترین وعالیترین مضامین الهی رادر دل انگیزترین شکل  وشمایل به  دلهای عاشق وشیدا تقدیم کرده و میکند.

خوشنویسی فریادیست درسکوت وسکوتی پر از ترنم وتغزل .بیانی است که زمین وزمان نمی شناسد و عصرهارا در می نوردد ونسلها را به تماشا میخواند. وجالب است بدانید که این هنر اصیل ریشه دررحمت وعنایت دوست دارد،وشنیدنی است که سر سلسله خوشنویسان عالم بعد از اسلام ،مولا علی/ع/  بوده ا است.

سلطانعلی مشهدی خوشنویسی خود را مرهون آن امام همام میداند وبوده اند مفاخری بزرگ چون مرحوم میر علی تبریزی که در عالم رویا از رهنمود های آن حضرت بهره برده وچون خورشید درخشیده اند.واز آن جمله باز خواجه جمال الدین یاقوت راباید نام برد که حضرت نوع جدید ی از تراش نی را در خواب بدو یاد دادند.

و چه جالب ! ازروزی که قرآن این مجموعه مقدس وآسمانی ،بر محمد /ص/ پیامبر آزادی وآگاهی ومهربانی ، نازل گشت وحُسنش به اتفاق ملاحت جهان گرفت،خوشخوانان وخوشنویسان  به خواندن ونوشتن آن پرداختندوکلام وحی وهرآنچه ازحدیث وخبر وروایت وشعر وادب از آن جوشید و جاری گشت ،بر مرکب هنر نشاندند تا به  فراسوی دلها  کشانند وملک دلها رادرنوردند.ودر این میان هنر وهمت ایرانیان گوی سبقت از دیگران ربود وبر منزلت این قوم افزود.

یکشنبه شب گذشته در تالار فرهنگ اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان در تودیع ونکوداشت سی سال خدمت هنرمندانه وخالصانه استاد رهبران مجلسی بر پا گشته بود که باید از بانیان آن تشکر وافرکرد .مجلس لبریز از عشق ومحبت وصفا بود ومالامال از خلوص وزیبایی!.هرکه آمده بود عاشق بود ،هرکه بود سرخوش از ذوق وطرب مسرت بود . وهرکه بود در وی خبری بود وآنی داشت.همان که حافظ فرماید" بنده طلعت آن باش که آنی دارد"

من دراین محفل انس به افتخار دوستی وارادت دیرینه با استاد ، مجری برنامه ها  بودم واز بالا بر اشک شوق ونشاط حضار وعطر وبوی هنروعکس العمل عشاق مشرف بودم. وپیش خود می گفتم چقدر خوب است آدم از خوبان قدر دانی کند ،چقدر زیباست آدمی رنج ببرد وهنر کسب کند وفضیلت یابد وچقدر خوب است بی غوغای منیت هاو بی تشویش ریاها ورنگ ها،جاری زلال خوبی ها باشد وعاری از غبار ملال ها .

چقدر خوب است مردمی بودن وبی کینه وبی ادعا بودن و نجیب واصیل ومهربان مثل رهبران ورهبران ها.ومردم دوستش بدارند وبیایند ساعتها بنشینند وبروند وحتی رهبران هم نبیندشان!

وحالا توصیه ام به جوانان اینکه :در عهد شباب چند سالی /

کسب هنری کن وکما لی .واینکه ای عزیزان بکوشید وجهد بورزید تا در رشته عشق خویش سرآمد شوید .به کم قانع نگردید وتوسن همت رابه گنبد گردون برآرید وبر چرخ نیلوفری دست یازید،که شما به نسلی تعلق دارید که آینده جهان از آن  اوست و به کشوری تعلق دارید که ارواح شهیدانش مدام شمارا به پایداری وپاسداری از آرمانها وارزشها وسرافرازیها میخوانند. پس بکوشید وبکوشد وبخوانید وبخوانید وبشوید آنچه را که شایسته است وبایسته ی این تبار. وفراموش نکنید که : وقت هنر است وسرفرازیست.