..و کشاندی به حرم فوج پرستوها را
که گذارند به دیوار تو بازوها را
خاک  دور حرم سبز تو خیمه زده تا
پر کنی با نفست دامن شب بوها را
باز طوفان به تن چادر شب افتاده است
که پریشان کند از داغ تو گیسوها را
جگر سوخته ات روضه ی خون می خواند
اشک آورده به پابوس  تو بانوها را
جنس دیوار تو از پنجره ی فولادست
که سکوتش هیجان داده هیاهوها را
 
حس پرواز از این پنجره دیدن دارد
آسمان نیز خودش شوق پریدن دارد
----------------
گذر عشق به سر منزل تو افتاده است
باز هم قرعه به نام دل تو افتاده است
عکس این ماه که تا ساحل تو افتاده است
مثل بختی است است که بر محفل تو افتاده است
 
"آی بانو! به هواداری مولا برخیز
وقت تنگ است، معطل نکن از جا برخیز !"
 
باید از دامن تو ماه فراگیر شود،
خواب زیبای تو در آینه تعبیر شود،
پسرت بین جوانان عرب شیر شود،
کربلا با قلم اشک تو تحریر شود
 
"تا چه تدبیر کنی حادثه هارا بانو !
که سر افراز کنی شیر خدا را بانو !"
 
گر چه پاییز، گلستان تورا پرپر کرد
ولی این عشق دلت را ز غم عاشق تر کرد
علقمه شعر تمنای تو را از بر کرد
دست عباس تو را آینه ی حیدر کرد
 
گفتی" این چار پسر هدیه برای مولا
عالم وهر چه در او هست فدای مولا"