گـرچه این حـرفِ مـنِ فـرزانه ، آزادانه نیست
ایـن حـقیقت ، واقـعیّت دارد و افـسانه نیست

زندگـی مــکّاره بازاری به رَغــمِ مـیل ماست
کاندر آن ، اجناس مقطوعند و جـای چانه نیست

ظرفِ هـر کس را ، به قدر عـقل او پر می‌کـنند
گر چه فرقی بین خُـم ، با ساغر و پیـمانه نیست

هر شـکنجی، در سـر گـیسوی دلـداری فـتاد
از تطـاول‌ های بی‌چـون و چـرای شـانه نیست

می‌توان یک کوهِ آتش شد ، ولی کس را نسوخت
شـمع  سـوزنده است ، امّا قاتـل پروانـه نیست

در چـنین احــوال ، بـا یـک دشـمن غدّار هم
هـیچ کس، مـثل من و بابا ، ز هم بیـگانه نیست

آدم ار عاصـی شد از  فـرط جـهالت در بهشت
بار آن، بر دوشِ فرزندی چـو من ، فرزانه نیست

آنچه را من می‌کشم ، تاوان عصیان های اوست
کز نگـاه عـاقلان ، این کار هـا مـردانه نیست

دائمـاً این نکته را گفتیم و تأثـــیری نداشت
گر گــدا کاهل بُوَد ، تقـصیر صاحبخانه نیست

اوج بی‌عـقلی است اگر گوینـد ، این حرفِ شهاب

قـابل فـهم از بـرای مـــردم دیوا نـه نیست