برای شهید علی خلیلی:

تو روزه خود را چه دیر افطار کردی
بر مهر و موم راز خود اصرار کردی
 
بیت نگفته روی هم هی مثنوی شد
تا سینه‌ات را مخزن‌الاسرار کردی
 
از نابرادرها چه دیدی آخر ای دوست
کین‌گونه بر بغض گلو اصرار کردی
 
این شاهرگ آزاد شد با یاد آن شاه
تو اینچنین بر نوکری اقرار کردی
 
درگیر دنیا بود ذهن مدعی‌ها
با غیرتت این جمع را بیدار کردی
 
ننگ است بر ما اینچنین آسوده بودن
وقتی مسیر عشق را هموار کردی